Шеърҳои ошики

Зиндагиям бе ту беранг шуд.
Дил ба ёди чашми ту танг шуд.
Зи баъди бе ту буданхо.
Хонаи дил хонаи санг шуд.

Ман, ки девонаи ишки ту будам, медони?
Хама афсонаи ишки ту будам, медони?
Хама шаб об шудам чун шамъе.
Ё чу парвонаи ишки ту будам, медони?.

Хар руз бубин, ба алам мегузарад.
Гах шоди ва ё гахе гам мегузарад.
Озурда машав ту аз ин чархи фалак.
Гах хушк гахе дидаи нам мегузарад.

Ишки ту мурд дигар дар дили ман.
Фаромуш кун ту рахи манзили ман.
Ишки ту маро бикушт дар худ.
Эй он ки туи хамон котили ман.

Дар дилам нест хавои дигаре.
Аз ту хам нест ягон руз хабаре.
Дили ман пора бишуд аз гами ту.
Ки зи у хам хеч намонда асаре.

Ох, метарсам фаромушам куни.
Мисле шамъе зуд хомушам куни.

Дунё, ки ачаб пасту баланд аст.
Гах, талх гахе ширин чу канд аст.
Гах, гуфт, хамон ошики зор.
Дар олами ишк, хазор фанд аст.

Шабхои дароз ситорахо бишморам.
Шояд, ки ба субхдам биёяд ёрам.
Андар фирокаш чу гул пажмурда шудам.
Ё Рабби Карим аз ту умедхо дорам.

Эй ёр туро ёд кунам, ёд бикун.
Фариштаи ишкро аз гам озод бикун.
Ман рохи туро ба чашми чор мепоям.
Рузе ту биёву маро шод бикун.

Дигар бо дидани руят дилу чонам намеларзад.
Тамоми сарватат эй чон ба ишки ман намеарзад.

Хар гах, ки руи ту маро ёд ояд.
Дил дар синаам доим ба фарёд ояд.
Ширин чу ба Хусрав бишуд ошики зор.
Аз кухи баланд садо зи Фарход ояд.

Ман дар интизорат ошикона мемирам.
Бо навиштани сад тарона мемирам.
Андар хавои кишварат сайре накардаам.
Бо ёди ту дар кишвари бегона мемирам.

Ишқи ту дар қалби ман як умр саршор асту бас,
Чашми дил бо ёди ту ҳар лаҳза бедор асту бас.
Мӯи сар то нохуни по ин ҳама қурбони ту,
Ҷони ширин дар ғамат афтида бемор асту бас.
Гар кунанд ҷамъ гулрухонро то дари бозори ҳусн,
Ин дили шайдо туро танҳо харидор асту бас.
Дар ғами ишқат бисӯхтам мисли шамъе то саҳар,
Субҳи рӯзам бо умеди ту Амриддин асту бас.
Дил даруни сина бемору табиби ман туӣ,
Эй табиби ҳозиқам дарди дилам ёр асту бас.
Гар насози мақбули ишқи дили бечораам,
Пас макун фикри даво дору маро дор асту бас.
Чун гузаштам дар ғами ишқат ниҳон ман аз ҷаҳон,
Дон,ки фардо дар биҳишт бо ман туро кор асту бас.

Хастаам, аз зиндагони хастаам.
Бо гаму дарду алам пайвастаам.
Эй ки мепурси зи ман дардат зи чист.
Чун ба марди нолоике дил бастаам.

Чанд сол гузашт, ки рафтаи ту.
Надонам, ки ба ки дил бастаи ту.
Аммо, ин манам хамон ёрат.
Амриддини ранги зард гаштаи ту.

Суи ман як бори дигар бозгард.
То равад аз чони ман андуху дард.

Даруни қалби ман шуд хонаи дард,
Дилам аз ошиқону ошиқӣ сард.
Надорам сарвате ғайр аз ғами ишқ,
Чаро дилбар ба ман ҷабру ҷафо кард?

Амри такдир буд, ки мо гаштем чудо.
Рафт аз байн мехру ихлосу вафо.
Даст суи осмон бикшода ман.
Бош хушбахт! Созамат хар дам дуо.

Эй қалам нома кунам бо ашки ту фиғон макун.
Бо мисраҳои хунинат ту маро гирён макун.
Эй қалам гар бисузад бо ашки ту руи варақ.
Бо ашки сузони худ дили ман бирён макун.

Хам шуд ниҳоли қоматам боре наомадӣ,
Бар ҷои истиқоматам боре наомадӣ.
Гуфтам,ки аҳволи туро пурсам биё,биё
Гуфти,ки ман саломатам, боре наомадӣ.
Аз ишқу аз ҷавоният гуфти дигар магӯ
Карди басе маломатам боре наомадӣ.
Ман сабр пеша кардаму умрам намекунад
Пурсабру пурматонатам ,боре наомадӣ.
Гоҳе калом мекунӣ гоҳе салом не,
Қурбони ҳар каломатам боре наомадӣ.
Гуфтам,ки зинда буданам як давлатест,
Кушти ба сад аломатам боре наомадӣ.

Афсус ки дар ин рох ба орзу нарасидам.
Харчанд ки давидам ба максад нарасидам.
Сад хайма задам мехру вафоро ман дар ин рох.
Бар гам расидаму ба вафо нарасидам.

Кафтар шаваму пеши ту паровоз кунам.
Булбул шаваму пеши ту иброз кунам.
На кафтари дил шаваму на булбули ту.
Ман  чони ту гардаму ба ту ноз кунам.

Лаби дарё нишинам ман парешон.
Ба мисли оби дарё меравад ҷон.
Лаби дарё нишину ёди ман кун.
Ҳамон вақте ки мегарди пушаймон.

Чудоги кардиву фигре накарди,

Ба ишки поки ман бовар накарди.


Бирав акнун чи лозим ашк марезон,


Вафо дорад будам дил пора карди.


Ман диламро чи бигуям ошики зорат шудаст.
Ошики он чашму кошу хусни зебоят шудаст.
Ман диламро чи бигуям руз ба руз ошик тараст.
Ошики​он комату он руй чун мохат шудаст.

Хазлбозон ман гирифторат шудам
Хар замон муштоки дидорат шудам
Ханда- ханда ман ба ту дил бастаам
Шухи- шухи ошики зорат шудам.

Замоне баьди маргам эй азизам
Шуди пазмон ба руй бе назирам
Кушо ту дафтари гамномаи ман
Ки чанд гуфтам зи чабри ту мемирам.

Дарде, ки ҷону дил шикаст, дарди ҷудоӣ буд,
Дарде, ки рехт ашки ман, аз раҳпоӣ буд.
Парвои ман накардиву рафти азизи дил,
Ин нолаҳо барои ту, аз бенавоӣ буд!

Ба танхои гами дуне кашидам.
Кучо рафти туро дигар надидам.
Парастуи мани дилсухта Амриддин.
Кучо рафти ба кадри ту расидам.

Ту рафти мавчхои сохилат монд.
Ту рафти хусни бехосилат монд.
Паи дандони ту рафт аз лаби ман.
Валекин догхояш дар дилам монд.

Эй гул ба худ маноз ки умрат дароз нест.
Булбул париду рафт дигар вакти ноз нест.

То ба кай сабр ихтиёр донад дили ман бе хисоб?
Бе дилию мехрубонияш дилам хун карда аст.
Мардумон гуяд Амриддин сабури пеша кун.
Буса доданхош ба агёр носабурам карда аст.

Кош мемонди, ки ишқам дар дилат ҷой мегирифт.
Нури меҳрам дар ду чашмонат маъво мегирифт.
Кош мехонди ту аз тарҳи нигоҳеро зи ман.
Ҷои сад андешаро як ҳарфи гуë мегирифт.
Кош мегашти аниси орузуҳои дилам,
То туро оғуш боре қасри руъё мегирифт.
Кош медиди миëни дидагонат акси ман,
То туро як лаҳзае шавқи тамошо мегирифт.

Дили худро зи ишқи ту, адо кардам нафаҳмиди,
Барои як нигоҳат ҷон фидо кардам нафаҳмиди.
Ту бингар, ки ҳама мардум ба симу зар харидоранд,
Ҳама дунё ба як мӯят баҳо кардам нафаҳмиди.
Ту сухбат мекарди дар сахро бо рақибонам,
Ба сӯят бо маломат ман ниго кардам нафаҳмиди.
Зи дарди ишқи ту дорам ҳаме ғамҳо дар ин олам,
Ғаматро дар даруни сина ҷо кардам нафаҳмиди.
Ҷафокоро, ҷафочуё, ту ин дарс аз ки бигрифтӣ?
Ба ҷони ман ҷафо карди, вафо кардам нафаҳмиди.
Ба хоби шаб туро дидам, ки дар гулзор мерафти,
Давида аз пасат ёро, садо кардам нафаҳмиди.
Бифармуди, ки эй Дарё дар Сохили ишкам гадое бош,
Ба Сохили ишқи ту худро, гадо кардам нафаҳмиди

Ин умри азиз нобасомони бигзашт.
Гирён бигзашт гохе хандон бигзашт.
Гар даст зани аз дили ман хун резад.
Тири нигахат аз дили Амриддин бигзашт.

Худо ҳофиз азизам ман сафар дорам,
Ба ҷонам ғусаю чашмони тар дорам.
Намемонам дигар пешат ба зинҳор,
Ба роҳам мунтазир дигар машав ёр.
Равам бар шаҳри дуре аз канорат,
Намехоҳам ки бошам навбаҳорат.
Дигар бас ранҷу дарду хонаи сард,
Намехоҳам ки бошам ғунчаи зард.