Шеърҳои ошики

Гузаштӣ маст бо ғайру зади оташ ба ҷони ман,
Куҷо рафтӣ, биё, эй шабнами гулҳои боғи ман!
Ба сарвақтам намеоӣ, хазон гаштам, намепурсӣ,
Биҳишти ман, баҳори ман, гули раънои боғи ман.
Чӣ кардам ман, чӣ гуфтам ман, чӣ дидӣ, аз чӣ ранҷидӣ?
Маҳи ман, кавкаби ман, нури чашми ман, чароғи ман.
Такаллум не, табассум не, нигоҳе не, адое не, Гули ман,
шабнами ман, ғунчаи ман, беди боғи ман.
Ба рухсорат арақхо дидаму мегўям:
«Нагардад то қиёмат дур об аз рўи боғи ман»