Одамҳо ҳамеша ниёз ба насиҳат надоранд. Гоҳе танҳо чизе, ки воқеан ба он муҳтоҷанд, дастест, ки бигирад, гӯшест, ки бишнавад ва қалбест, ки онҳоро дарк кунад. |
«Ай инсон! Сухане гуӣ, ки маъшуқаҳо Лаӣли шаванду ошикон Маҷнун, акдҳои хуфта бедор шаванду дилҳои мурда ҷондор. Сухане гуӣ, ки таҷассумгари некӣ бошад. Одамонро якҷо кунад, на ҷудо, ба зидагӣ... |
Гузаштӣ маст бо ғайру зади оташ ба ҷони ман,
Куҷо рафтӣ, биё, эй шабнами гулҳои боғи ман!
Ба сарвақтам намеоӣ, хазон гаштам, намепурсӣ,
Биҳишти ман, баҳори ман, гули раънои боғи ман.
Чӣ кардам ман, чӣ гуфтам ман, чӣ дидӣ, аз чӣ ранҷидӣ?
Маҳи ман, кавкаби ман, нури чашми ман, чароғи ман.
Такаллум не, табассум не, нигоҳе не, адое не, Гули ман,
шабнами ман, ғунчаи ман, беди боғи ман.
Ба рухсорат арақхо дидаму мегўям:
«Нагардад то қиёмат дур об аз рўи боғи ман» |
Зеботарин ва хакикаттарин Ишк он Ишке аст, ки вакте туро бубинад, Имонатро зиёда кунад.
Чунки у мехохад,натанхо дар дунё, балки дар чаннат низ бо ту бошад! |
Агар шахсеро дуст дошти авал гунохашро дуст дор.
Баъдан худашро чун, ки ягон инсон бе гунох нест ва нахохад буд. |
Касе ки воқеан дустат дошта бошад, дар авҷи ихтилофҳо намеравадна мегузорад ки биравӣ...
Шак накун! |
|
