Шеърҳои ошики

Бевафои карди бар ман, қалби ман садпора шуд,
Қиссаи ман байни мардум,сад алам афсона шуд.
Ман шудам қурбонии теғи ҷафоят бевофо,
Аз барои куштани ман чӣ сабаб баҳона шуд.
Ман накардам бевафои, ту ба ман карди чаро?
Аз ғамат имрӯз қалбам, булбули бе хона шуд.
Тору пуди ҳастиям, каллобаи ишқи ту буд,
Риштаро чун канда карди, ҳастиям девона шуд.
Рав акнун, диданатро ман намехоҳам дигар,
Дилрабои бевафои дил ,дил зи ту бегона шуд.
Дӯстам Амриддин буду шеъри ӯ буд баҳри ман,
Ғамбарорам , бевафоё,соғару паймона шуд.