Шеърҳои ошики

Дар дунё ду нобиност:
Якеаш ту, ки намебини чи кадар мехрубонат хастам!
Дуюмаш ман,ки гайри ту дигар касеро намебинам!

Ба дил аз мехри ту дигар даво нест,
Дили бишкастаро дигар даво нест.
Диле, ки худ саропо дард дорад,
Варо дарди дигар додан раво нест.

Бевафои карди бар ман, қалби ман садпора шуд,
Қиссаи ман байни мардум,сад алам афсона шуд.
Ман шудам қурбонии теғи ҷафоят бевофо,
Аз барои куштани ман чӣ сабаб баҳона шуд.
Ман накардам бевафои, ту ба ман карди чаро?
Аз ғамат имрӯз қалбам, булбули бе хона шуд.
Тору пуди ҳастиям, каллобаи ишқи ту буд,
Риштаро чун канда карди, ҳастиям девона шуд.
Рав акнун, диданатро ман намехоҳам дигар,
Дилрабои бевафои дил ,дил зи ту бегона шуд.
Дӯстам Амриддин буду шеъри ӯ буд баҳри ман,
Ғамбарорам , бевафоё,соғару паймона шуд.

Агар шод буди охиста биханд то гам бедор нашавад!
Ва агар гамгин буди охиста гиря кун то шоди ноумед нашавад!

То ба кай ашки катори ман ба хун оғушта аст,
То ба кай аз дурии ту хотирам озурда аст.
Ман магар танхо барои хурдани ғамат омадам,
То ба кай он Сухани зебот зи ғам ошуфта аст.