Шеърҳои ошики

Кош, хушкад руди ду рухсораю кули барам,
Суи аксат то ба кай бо чашми тар менигарам.
То сабох, чун ахли ахтар хар шабонам бекарор,
Рузро то кай ба танхои ба шаб меоварам.
Ногувору тангу торик манзилу вайронаям,
Хулд созияш зи ташрифат, вале кай, дилбарам.
Шуд сафед аз интизори бар рахат чашмони ман,
Кош мешуд хоки поят сурмаи чашми тарам.
Бо гaму танхои, Амриддин рафт умри ман дарег,
Ин хама дарди диламро ман ба гурам мебарам.