Шеърҳои ошики

Дур ҳастӣ зи ману пеши назар меоӣ,
Бо ҳамон чеҳраи чун нури саҳар меоӣ.
Наравӣ дур ягон сония аз дидаи чор,
Ман шумурдан натавонам, чи қадар меоӣ.
Дили ман гум занад аз шарфаи пои гузарон,
Ба хаёлам, ки ту ин дам паси дар меоӣ.
Бе ту дар ҷавҳари маънӣ ҳама ҳарфам шӯр аст,
Намаки шеъри маро шаҳду шакар, меоӣ?
Нав ба қадри ту расидам, гули гумгаштаи ман,
Пеши рӯ карда маро, бори дигар меоӣ?
Ҷон агар рафт, дигар ҳеҷ нагардад вопас,
Ту, ки худ ҷони манӣ, боз магар меоӣ?