Шеърҳои ошики

Кучо донад нокас кадри касро,
Ба чои гул парастад хору хасро
Чу хуре у кунад девро навозиш,
Ба у бахшад суханхо бо ниёзиш.
Худашро гарчи гирад ёри дилсуз,
Кунад тоат ба иблис у шабу руз,
Ба ботин дигару дигар ба берун,
Бувад макру риёаш сахт афзун.
Намояд бар чашмат чун фаришта,
Вале дар хуни у ифрит сиришта.
Хазар бояд ба хасти аз чунин кас,
Ки месозад туро чун худ у нокас.