Ёдам ҳаст ҳарфҳои аввалинат, ки дунёи маро иваз кард, ёдам ҳаст ки мегуфти аз ман ошиқтари, ҳамааш ёдам ҳаст, нагузор бераҳмии дунё эҳсосатро иваз кунад. |
Дигар дӯстат намедорам, ки ишқат куштааст дилро,
Дигар ёдат намесозам, ки ёдат хун кардааст дилро.
Дигар дар мисраҳои шеъри дардолуди тақдирам,
Нахоҳам гуфт номатро, нахоҳам гуфт номатро. |
Агар ошиқи касе шуди аз гузаштааш напурс чун ту агар мард боши гузаштаашро ба ёдаш намеори балки ояндаашро месози. |
Барои озодӣ лозим нест замину осмонро бихарӣ, танҳо худро нафурӯш. |
Гоҳе вақтҳо ба ҳоли худам механдам ки як инсоне ки барояш ҳеҷ кас нестам чаро ман барояш инқадар азоб кашида ашк мерезам. |
Орзӯ кардан висолат ҳам ҳаловат мебарам,
Ман зи сузи беҳисобат ҳам ҳаловат мебарам.
Ишқи манро пос дори ё надори кори туст,
Ман зи дуриву азобат ҳам ҳаловат мебарам. |
Аз рӯзе, ки ту рафти онқадар танҳо шудам, ки гӯё дар дунёе, ки ман зиндаги дорам касе нест. |
Аз касе ки дӯсташ медорӣ осон даст накаш шояд дигар ҳеҷ касро мисли ӯ дӯст надошта бошӣ. Ва аз касе ҳам ки дӯстат медорад бетафовут гузар макун. Чун шояд ҳеҷ вақт ҳеҷ кас мисли ӯ туро дӯст надорад. |
Гулбарг ҳама ба рӯи роҳ мекорам,
Чун абри сиёҳ оби сафед меборам.
Аз барги гулу резаи борон чи суд,
Шабҳо ҳама шаб ба ёди ту бедорам. |
Дар пайраҳаи зиндаги ман дар сафарам,
Оянда чи мешавад, ман бехабарам. |
Ҳар гоҳ ки ғамгин шуди назди ман биё, агар туро хандонда натавонам ваъда медиҳам, ки бо ту гиря мекунам. |
Карди таркам бевафоям ёру ёрат нестам,
Гашти аз ман ту ҷудо ошиқи зорат нестам.
Аҳду паймонат дурӯғ буд гиряҳоят беасос,
Эй хиёнаткори беаҳд, номдорат нестам.
Онқадар сухтам даруни оташи сузони ғам,
Ман дигар лоиқи оғӯши баҳорат нестам,
Инқадар девона будам, бо туву аз ишқи ту,
Бо ҳама ҷабру ситам ман дӯстдорат нестам.
Бо гудози оташинат об карди ту маро,
Бевафо будаи бедил дар канорат нестам. |
Одат надорам, хуб буданамро ба касе исбот намоям, чунки медонам ҳар касе аз мо рафтан хоҳад мераваду андак пас таҷриба карда пасон дубора боз бармегардад. |
Ба ишқу ошиқи афсона бошед, Яке шамъу дигаре парвона бошед. Худо хушбахт гардонад шуморо, Ки умре ҳамдилу ҳамхона бошед. |
Сабаби омаданам дидани дидори ту буд,
Назаре маърифати дидаи бедори ту буд.
Тапиши ҷону таманнои ҷаҳон, яъне чӣ?
Як нафас лаззати зебоии осори ту буд!
Умри ман бохабару бехабар оҳанге дошт,
Вои он лаҳза, ки бехотиру пиндори ту буд!
Саҳар ойина гирифтам, ки тамошо кунамат,
Эй басо чашм, ки дидам, паси девори ту буд
Зор монад дили савдозадаи безорӣ,
Ки сад озор кашид аз ту, вале зори ту буд.
Ин мабодо, ки биҷӯиву наёбӣ рӯзе,
Амриддин, ки ҳама умр талабгори ту буд. |
Дигар ҷонам нагу ҷонат намешам.
Дигар дилсӯзу ғамхорат намешам.
Диламро шикасти бо ин булҳавасит,
Худо шоҳид, ки дигар пазмонат намешам. |
Дар зиндаги наёмади боре ба пурсишам,
Мурдам кунун ба фотиҳа баҳри Худо биё. |
|
