Хушбахти он аст, ки хам дуст дори, ва хам туро дуст доранд. |
Дар ин дунё калбро шикастан хунари инсонхо гаштааст .
Инсонхо аз шикастани телефонхои худ метарсанд , аммо аз шикастани калби инсонхо не. |
Вақте танҳоем, дунболи дуст мегардем, пайдояшки кардем дунболи айбҳояш мегардем, вақтеки аз дасташ додем, дар танҳои дунболи хотироташ мегардем |
Дар зиндаги дардхое хаст, ки наметавон фарёд зад, наметавон гуфт, наметавон навишт, танхо метавон ох кашид ва ашк рехт. |
Инсон аз ҳадафи наку ва ақлаш шинохта мешавад на аз чехра. |
Ҳеҷ гоҳ ба хотири як хатои кӯчак робитаи ҳақиқиро тарк накунед, ҳеҷ кас беайб нест, ҳеҷ кас ба таври комил дуруст намегӯяд ва дар интиҳо меҳрубонӣ аз ҳама чиз беҳтар аст. |
Ки донад дар дили ман ин чи дог аст,
Ба мисли булбули танхои рог аст.
Бипурсидам бигу мархам чи бошад,
Садо омад: Гулеро дар сурог аст. |
Ту, бигу, ки дар дили мо ба чӣ ҳилла роҳ кардӣ?
Ки ба он тариқ шояд ба дилат кунем роҳӣ. |
Дарё бош то баъзеҳо аз бо ту будан лаззат бибаранд, ва бархеҳо, ки лаёқати диданатро надоранд ғарқ шаванд. |
Бо ҳусну ҷамоли хеш мафтун кардӣ,
В-аз дурии худ, дилам пур аз хун кардӣ.
Овора манам ба куйи ишқ аз пайи ту,
Як бор нигар ҳоли маро чун кардӣ.
Хун аз дилу аз чашм равон чашмаи об,
Ашки дили ман, чу руди Ҷайҳун кардӣ.
Аз шавқи висоли ту ки дилшод будам,
Дилдодаи худ бубин, ки маҳзун кардӣ.
Ту Лайлӣ будӣ дар раҳи қисамат, эй гул,
Дар ишқу вафо маро чу Маҷнун кардӣ.
Зебосанамо, ба ҷон харидори туям,
Бо ними нигаҳ маро, ту афсун кардӣ.
Ин мисраи мондагори Амриддинро бин,
Бо ҷилваи қоматат мавзун карди. |
Бадтарин кас он шахсе хаст ки, шахсеро умедвор мекунаду боз ноумедаш мекунад. |
Мегуянд дардатро бар касе гуй, ки дард кашида бошад то ба дарде, ки барояш мегуи қадр кунад... |
Чаро вақте бо баъзеҳо меҳрубонӣ мекунем, фикр мекунанд ки аҳмақем? |
Ба душманат хазор бор фурсат бидех, То бо ту дуст шавад.
Аммо ба дустат як фурсат мадех То бо ту душман шавад.
Зеро дустат чои аники захми калбатро медонад.... |
Ту бехтарин хатои ман буди, аммо бароям дарси бехтарин шуди.... |
|
