Шеърҳои ошики

Дарди дурии нафаре, ки инсон дӯсташ медорад, баъзан аз марг ҳам сахттар аст.

Орзӯҳои мо мисли ҳуҷайра дар вуҷудамон мемиранд.

Хеч вакт бо гирёндани касе ханда макун.
Хеч гох аз сухтанхои касе лаззат мабар.
Зеро хар гардиши замин як ходисаи навро ба вучуд меорад, ки асло интизораш надошти.

Туро чун атри гулхо дуст дорам,
Туро чун оби дарё дуст дорам.
Биханд эй гунчаи боги дили ман,
Ки ман хандиданатро дуст дорам.

Барнагардед ба одамҳое, ки буданатонро интихоб накарданд.

Ман аз дилтангихоям барои касе менависам, ки хатто дилаш бароям танг нашуд!

Ҳаргиз қиссаи рӯзи бадатро ба касе магӯ, чун ту фаромушаш мекунӣ, вале дигарон баёд хоҳанд дошт...