Шеърҳои ошики

Чи кадар бар сарам сахт гузашт.
Вакте барояш гуфтам. Аз дурият мемирам. Хандиду гуфт:
Магар ниёз ба зинда буданат дорам.

Инсон дар ду холат дигаргун мешавад: 
Якум замоне ки дуст медорад яъне ошик мешавад. 
Дуюм вакте, ки дустдоштаашро ба дигар нафар мебинад.

Гули сурхе ба гуши Худ карди.
Дили пиру чавонро реш карди.
Надонистам ба ин хусну латофат.
Киро шоху киро дарвеш карди.

Гохе гуё барои Куре менависам.
Ва гохе аз гунге интизори чавоб хастам.
Ва гуё калби мурдаеро дуст доштам.

Инсонро хуснашро бахо додан хатост:
Мухим забон ва дил аст, ки инсони хакики буданашро ба дигарон мефахмонад.

Шахсеро,ки дусташ медоштам доим ба ман мегуфт чаро ту бисёр механди?
Аммо у намедонист,ки хандаи ман никоби ишки у буд.