Шеърҳои ошики

Модарам гуфт маро рӯзе ба ҳангоми  саҳар,
Мард бош, эй писарам, ҳаст маро вақти сафар.
Гуфтамаш ман чи кунам, аз чи парешон шудаӣ?
Гуфт  ӯ ин ҳама  ҳасрат зи қазо ҳасту қадар.
Модрам як на ба ман, баҳри ҳама буд ғамхор,
Идимо ном варо, Марзия мегуфт падар.
Чун падар марди сахӣ буд ба ҳама хурду калон,
Ҳама фарзанд будаш доимо дар зери назар.
Буда умре падару модари ман бо ҳам дӯст,
Ҳарду як хислату одат шуда чун шамсу қамар.
Карда як рӯз сару ҷамъ чу пайвандонро,
Раҳбари фарзандон, гуфт, ту мебош дигар.