Шеърҳои ошики

Ишқи манро хор кардӣ, ишқи ту бе хор бод,
Ту маро танҳо гузоштӣ, дар бари ту ёр бод.
Он қадар дустат бидоштам, бо ҳазорон меҳрҳо,
Заррае дустам надоштӣ, дар барат дустдор бод.
Ҳар касе аз ишқи худ ноком гашт, у дод гуфт,
Лек ман бар ту гуям, хонаат обод бод.
Ҳар гаҳе ёди ту ояд ба сар, гуям, ки вой,
Рафт сангиндил зи ман, бахт уро ёр бод.