Ҳама чизе, ки аз даст додам, дар охир донистам, ки аз аввал моли ман набудааст. |
Биё бо ҳам ба рӯи дардҳои ин дунё бихандем, чун дунё арзиши ашк рехтан надорад. |
Дар ҳаёт ба қадри шахсе бирас ки дар зиндагиаш бароят вақт ҷудо мекунад, на ин ки бо ту дар вақтҳои холигиаш сӯҳбат мекунад. |
Худовандо ҳар касе, ки мехоҳад ман аз ӯ дур шавам маро аз ӯ дур нигоҳ дор. |
Дареро сахт мапуш, шояд фикри баргаштан пайдо шавад. |
Бубин эй дил ки ӯ ёри дигар шуд,
Туро ғам доду ғамхори дигар шуд.
Чаро ҳар шаб мерези ашк ба ёдаш,
Шаби ӯро бубин бо бӯса саҳар шуд. |
Фикри танҳои мабош танҳои худаш танҳост.
Танҳо ба фикри касе бош, ки бе ту танҳост. |
Ҳар вақт калиди хушбахтиямро пайдо кунам зиндаги қулфашро иваз мекунад. |
Дар дунё ҳафт миллиард одам зиндаги мекунад, иҷозат надеҳ якеаш нороҳатат кунад. |
Дар роҳи манзили Лайли ки хатарҳост дар он,
Шарти аввал қадам он аст, ки Маҷнун боши. |
Рӯзе шаваду чеҳраи ман ёд куни,
Рӯзе шаваду оила бунёд куни.
Рӯзе шаваду ҷавони ояд бар ёд,
Ту Амриддин гуфта фарёд куни. |
Ҳис мекунам, ки расми дунё чунин аст, агар ба касе наздиктар боши бештар дурӯғ мешунави, ҳар чи қадар ба касе меҳрубонтар боши беқадр мешави. |
Касе, ки ба шахсони атрофат ҳасуди мекунад дӯстат медорад. |
Барои ҳама хуб бош касе, ки фаҳмид ҳамеша канорат мемонад, касе ҳам ки нафаҳмид, рӯзе дилаш барои хубиҳоят танг хоҳад шуд. |
Роҳи маро дар шаби торик моҳ рушан кард, аммо ту эй моҳи ман, рӯзи рӯшани маро торик кардӣ. |
Зан ба нафаре ки дӯсташ намедорад, раҳм намекунад. |
Занатро дуруст интихоб кун, зеро 90%-и хушбахти ва бадбахти аз зан вобаста аст. |
Ту намехости дар зиндагии ман боши ва ман имрӯз туро табрик мекунам, зеро шахсе, ки девонавор дӯстат медошт дигар нест, ӯро ту худ кушти бо худписандиат. Имрӯз ман ба худ саҳифаи нави зиндагиамро оғоз кардам, дар саҳифаи навам намехоҳам касеро ҷой диҳам, зеро ҳар касеро дидаму ҷой дода бовар кардам оқибаташ худро беқадр кардаму тамом. Дигар аз ту чизе намехоҳам, хушбахт бош.... |
Зани солеҳа барои шавҳар меваи ҷаннат аст. |
Интихоби зан мисли интихоби китоб аст. Китобе ки ҷилди зебо дорад мардро ба худ мекашад, вале дарунаш хуб набошад то ба охир хонданаш хеле азоб мекашад. |
Дар болохона зиндаги кардан беҳ аст, аз оне ки дар хонаи шоҳона бо зани ҷанҷоли зиндаги куни. |
Рашки беҳуда макун, ёр, ки қурбони туям,
Дил ба ту бастааму шефтаи чашмони туям.
Бо касе ҳарф занам, аз сари дӯсти бошад,
Ту бидон, ҷонаки ман, ёри ғазалхони туям.
Ҳеҷ гаҳе дил наканам аз туву аз ту наравам,
Бандии холу хату зулфи парешони туям.
Ҳавасам нест ба ҷуз дидани васли ту касе,
То дами охир ёри вафодори туям. |
|
