Шеърҳои ошики

Мегӯянд то чизеро аз даст надиҳи қадрашро намедони, аммо ман ҳар чизеро ки қадрашро донистам аз дастам рафт.

Агар харидорони зиёде дорӣ, фикр накун,ки фавқулодаву бе нуқсӣ. Мардуми мо, чизи арзонро дӯст медоранд.

Ғуссаҳоям девор шавад, танҳоиҳоям такрор шавад лек  дигар ба ҳеч кас намегӯям, ки "бе ту наметавонам" чун касеро гуфтам таркам карда рафт.

Агар ба нафаре зиёд меҳрубони куни,  ё ӯро аз даст медиҳи ё худро.

Ғалат аст ҳар ки гӯяд, ки ба дил раҳ аст дилро,
Дили ман зи ғусса хун шуд,  дили ӯ хабар надорад.

Сири дил ҳарчанд метавони ба ёри худ магу,
Ёр ёре дораду аз ёри ёр андеша кун.

Шабе Маҷнун ба Лайли гуфт, к-эй маҳбуби беҳамто, туро ошиқ шавад пайдо, вале Маҷнун нахоҳад шуд.