Ман анҷомат додам хуш ба ҳоли касе ки бо ту шурӯъ мекунад. |
Муҳим нест чи қадар таҳсил кардаи, чи қадар бо истеъдоди, ё чи қадар сарватманди, тарзи рафторат бо дигарон худаш ҳамачиро роҷеъ ба ту мегӯяд. |
Ишқ зебост аммо бо ҳар кас тачрибааш накун. |
Орзу намекунам, ки баргарди, орзу мекунам, ки ошиқ шавию дӯстат надорад ҳеҷ вақт. |
Табиб ба кӯдак гуфт:
-Модарат мемирад.
Кӯдак пурсид:
-Кай?
Табиб гуфт:
-Поиз.
Кӯдак пурсид:
-Поиз кай аст?
Табиб гуфт:
Вақте баргҳо мерезанд.
Кӯдак омад хона ва сӯзану риштаро гирифту рафт, то тамоми баргҳои кишварашро ба дарахтон бидӯзад. |
Лаҳзаҳои бе ту будан мегузарад, аммо бидон ба сахти. |
Оре ёдам ҳаст ки гуфта будам ҳама хатоҳоятро мебахшам, вале нагуфта будам ки хиёнатро. |
Вақте яке кушиш мекунад ки туро аз даст надиҳад маънояш ин нест ки ба ҷуз ту касе канораш нест. |
Рафтам аз дасти чафоят бар намегардам дигар.
Дидаам садхо хатоят бар намегардам дигар.
Гарчи руятро надида, мешавам комат хамида.
Чониби кадди расоят бар намегардам дигар.
Дар дахонам талх гардад шарбату ширу шакар.
Аз барои буссахоят, бар намегардам дигар.
Дар рахи ишку мухаббат, бо хама мехру сафо.
Гарчи будам чонфидоят, бар намегардам дигар.
Аз пушаймони зани фарьёди талхе аз чигар.
Бишнавад олам садоят, бар намегардам дигар.
Гарчи баъд аз рафтани ман бар дигар дил бастаи.
Тира мегардад самоят, бар намегардам дигар.
Шеъри киммат аз сарамро сухти дар оташе.
Зар бигардад хоки поят, бар намегардам дигар.
Аз чафои бе шуморат, аз нигохи кахрборат.
Дил шикаста бенихоят, бар намегардам дигар. |
Ҳар чизе ки як тарафа бошад хастакунанда мешавад, ва одам аз як ҷое ба баъд мефаҳмад талош беҳуда асту рафтан беҳтар аст. |
Гузашта ҳаргиз дубора барнамегардад, ва кас намедонад, ки чаро.
Вале эй кош, бо ту буданам як бори дигар такрор мешуд. |
|
