Шеърҳои ошики

Шахсе хама шаб бар сари бемор гирист, 
Чун субх шуд, у бимурду бемор бизист.

Агар медонистам вакте калон шавам инкадар дарду гам ранчу азоб маро интизор аст, пас хеч вакт орзуи зуд калоншуданро намекардам.

Шахсеро ки дӯсташ медоштам доим ба ман мегуфт чаро ту бисёр механдӣ?
Аммо ӯ намедонист ки хандаи ман ниқоби ишқи ӯ буд.

Агар дар зиндагӣ дӯстам надоштӣ,
Ҳатто лаҳзае ёдам накардӣ.
Аз ту намеранҷам,
Фақат хоҳишам ин аст.
Вақте, ки зи дунё рафтам,
Сари хокам бо лабханд биё.
Ва бигӯ: Ту лоиқи ин ҷо будӣ,
На лоиқи ман.

Баъзан танхо мондан мехохам, дур рафтан мехохам, он кадар танхо мондан мехохам ки хатто худамро хам хамрохам бурдан намехохам.