Шеърҳои ошики

Нолаи ман ин ҳама з-он моҳи хушрафтор нест,
Ҳарчи бо ман кард даври чархи каҷрафтор кард.

Рузи маргам хочате бар гиряи бисёр нест.
Баъди дафнам  доду войю нолахо даркор нест.
Гар надоштам кимате дар зиндагиям пеши ту.
Во дареги мурданам як хайри ту даркор нест.

Баъзан вакт он кадар бечора мемони, ки танхо Маргро орзу мекуни аз Аллох...

Қадри ёрони қадимиро бидон эй нозанин!
Фаршҳои куҳнаро мардум гаронтар мехаранд.

Ҳар шабе гўям, ки фардо тарки ин савдо кунам,
Боз чун фардо шавад, имрўзро фардо кунам.

Эй ҳамчу парӣ аз мани девона рамида,
Сад бор маро дидаву гўё, ки надида.