Шеърҳои ошики

Мегӯӣ, ки аз пагоҳ дигар мешавам, пас чаро аз ҳамин рӯз оғоз намекунӣ.

Мақомат дида ҷоят дил ҳамон хилват ҳамон маҳфил.
Ба дил печидаам чун ашк агар аз дидаҳо рафтам.

На як харфу на овозе, сукути бесару анчом,
Кашам фаред зи хомуши, ки ту дигар намеои.

Шаб ба дил гуфтам "Чи бошад обрӯи зиндагӣ?"
Гуфт "Чун парвона дар оғуши дилбар сухтан"

Туро ман хоҳиши дидан надорам.
Зи руят майли бусидан надорам.
Суханҳои дуруғатро дигар бор.
Тамоман завқи бишнидан надорам.

Омухтам агар касе ёдам накунад, ман ёдаш мекунам...
Шояд у танхотар аз ман бошад.

Инсон хамавахт метавонад чехраи зеборо пайдо кунад
Аммо барои калби зеборо пайдо намудан чи кадар машакат лозим.

Фикри танхои мабош, танхои худаш танхост.
Танхо ба фикри касе бош, ки бе ту танхост.