Падруд гуфта бо туву рафтам зи кӯи ту,
Имруз чашми ҳасратам, дар ҷустуҷӯи ту! |
Харчанд сиёхии шаб зебо нест, аммо чун сукуташ туро ба ёдам меорад, шабро мепарастам! |
Кавл намедихам то дунёст дустат дошта бошам, чун ман барои хамеша зинда нестам. Ичозат дех то зинда хастам дустат дошта бошам. |
Ошике пайдо кардам, бо номи рузгор, ки ин рузхо дар огушаш маро сахт ба бози гирифтааст! |
Кашангтарин рузхоро касе ба ту медихад, ки битавонад гамгинтарин лахзахоро аз ту бигирад. |
Кош Худованд дар вакти офаридани инсон чои чашму дилро иваз мекард. То инсонхоро шинохтан осон мешуд. |
Борон ба шонахоям заду гуфт:
-Хаста шудаи? Гуфтам: -Бале! Гуфт:
-Ту каме истирохат кун, ман ба чоят имруз мегирям! |
Агар касе ба ту гуфт:
- "Бароят мемирам" бовар макун!
- Касе, ки дустат медорад, касе хаст, ки ба хотират зиндаги кунад! |
Бо дурӯғ ишқатро ба сарам дароварди ва бо рости онро аз байн бурди. |
Дарде, ки маро сохта расво ҳама донанд,
Доғе, ки маро сӯхта пинҳон ба кӣ гӯям. |
Баъзе вақтҳо аз нигоҳат аз хушҳоли мемирам, лекин ишқат зинда нигох медорад. |
Ман хеҷ гоҳ ба ҷои ту дигареро намеҷуям, чун ки мисли ту дигаре нест! |
Чи қадар садои тик-тики соат дилхарош аст, вақте ки ту як сонияҳам дар канораш нести. |
Дар зиндагӣ дӯстони беҳтарин кудаконанд, зеро тамоми дардатро ба онҳо бигуи бо табассуми ширин ба руят менигаранд. |
Шояд касеро, ки барош хандиди фаромуш кунӣ.
Вале касе, ки ба хотираш гиря кардӣ, ҳаргиз фаромуш карда наметавони. |
|
