Шеърҳои ошики

Аввалин хадяи инсон мехр аст,
К-аз нигохи хамагон меборад.
Охирин хадяи инсон санг аст,
Ки яке сари гури дигаре меорад.

Хабар дех эй ситора ёри моро,
Маранчонад дили гамхори моро.
Бигу ту он табиби ошиконро,
Ки у дармон дихад бемори моро.

Ай шухаки бе аҳду вафоям, ту куҷой?
Маҷнуни ту ман обу адоям, ту куҷой?
Чанд сол гузашт зи охирин дидорам,
Чун шаҳди ҳаёти аз бароям, ту куҷой?

Дуст доштан бори сангине аст, касе бар душ мегирад, ки як дунё вафодор бошад.

Диламро оҳанин кардам, мабодо ошиқат гардад,
Надонистам ту эй золим диле оҳанрабо дорӣ.